Οι Καρδιτσιώτες προγονοί μας, και ιδιαίτερα οι κάτοικοι της ορεινής περιοχής, κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας προσπάθησαν πολλές φορές να αποκτήσουν το μεγαλύτερο ανθρώπινο αγαθό, την πολυπόθητη ελευθερία. Ας δούμε τις σπουδαιότερες επαναστατικές ενέργειες τους. 

Στα 1600 - 1601 μ.Χ. έγινε η πρώτη οργανωμένη εξέγερση από το μητροπολίτη της Λάρισας Διονύσιο το Φιλόσοφο, που οι Τούρκοι κοροϊδευτικά τον ονόμασαν «Σκυλόσοφο». Δεν πέτυχε όμως το κίνημα

αυτό, με αποτέλεσμα να θανατωθούν πολλοί Αγραφιώτες. Ανάμεσα τους και ο ʼγιος Σεραφείμ, Αρχιεπίσκοπος Φαναριού και Νεοχωρίου. Δέκα χρόνια αργότερα ο Διονύσιος, πίστεψε στις υποσχέσεις των Ισπανών, ότι θα τον βοηθήσουν, και οργάνωσε δεύτερη επανάσταση στη Θεσσαλία και την Ήπειρο. Αυτή τη φορά οι Τούρκοι τον έπιασαν σε ένα σπήλαιο στα Γιάννενα και τον έγδαραν ζωντανό.

Το 1770 μ.Χ. εκδηλώθηκε στον ελληνικό χώρο το Κίνημα του Ορλόφ, που είναι γνωστό και με το όνομα «Ορλοφικά». Κατά τηδιάρκεια του επαναστατικού αυτού κινήματος πάρα πολλά χωριά της ιδιαίτερης περιοχής μας καταστράφηκαν και αρκετοί κάτοικοι έχασαν τη ζωή τους ή τα εγκατέλειψαν οριστικά.

Το 1808 μ.Χ. ο καπετάνιος των Χασίων παπα - Θύμιος Βλαχάβας προετοίμασε πολύ καλύτερα το δικό του επαναστατικό κίνημα. Σ' αυτό πήραν μέρος και πολλοί Αγραφιώτες. Ο Βλαχάβας πρόβαλε μεγάλη αντίσταση και πολέμησε ηρωικά με τα λίγα αλλά διαλεχτά παλικάρια του εναντίον των Τούρκων, στην Καλαμπάκα και σε άλλα μέρη. Δυστυχώς όμως, πιάστηκε αιχμάλωτος με δόλιο τρόπο και θανατώθηκε στα Γιάννενα με φρικτά βασανιστήρια.

Το 1821 μ.Χ. κατά τη διάρκεια της μεγάλης Επανάστασης ξεσηκώθηκαν και τα ʼγραφα. Ο οπλαρχηγός Κώστας Βελής κυκλοφόρησε και σχετική προκήρυξη στις 10 Μαΐου του 1821. Στη συνέχεια ο Γεώργιος Καραϊσκάκης και άλλοι οπλαρχηγοί έδωσαν εδώ σπουδαίες μάχες με τους Τούρκους. Με το τέλος της Επανάστασης του 1821 το ευρυτανικό τμήμα των Αγράφων απελευθερώθηκε, ενώ το θεσσαλικό τμήμα συνέχισε να είναι υπό την εξουσία των Τούρκων.

Το 1854 μ.Χ. έχουμε νέα επαναστατική εξέγερση στη Θεσσαλία, που αποτελούσε συνέχεια του 1821 και στην οποία πρωτοστάτησαν οι αξιωματικοί της Χωροφυλακής Π. Βακάλογλου και Ν. Φιλάρετος. Στην περιοχή της Καρδίτσας οι επαναστάτες έδωσαν νικηφόρες μάχες στα χωριά Φανάρι, Κανάλια, ʼγιο Γεώργιο, Λουτρό, Χαλαμπρέζι (Κέδρο),Τσαμάσι (Ανάβρα), Βλάσδο (Μοσχάτο), Εκίμ Βελέσι (Πεδινό), Παραπράσταινα (Προάστιο) και Μουζάκι. Δυστυχώς όμως, οι Μεγάλες Δυνάμεις, και κυρίως η Αγγλία και η Γαλλία, ήταν αντίθετες στην εξέγερση αυτή και υποχρέωσαν την Ελλάδα να αποσύρει τα στρατεύματα της από τη Θεσσαλία. Έτσι, έσβησε κι αυτό το κίνημα.

Το 1866 μ.Χ., όταν έγινε η Κρητική Επανάσταση, οι Θεσσαλοί, και κυρίως οι Αγραφιώτες, ξεσηκώθηκαν και πάλι. Κέντρα της επαναστατικής δράσης αυτή τη φορά ήταν τα ξακουστά μοναστήρια της Ρεντίνας και της Μονής Σπηλιάς στα Κουμπουριανά. Μην έχοντας όμως τη βοήθεια και συμπαράσταση της μητέρας Ελλάδας, οι ντόπιοι επαναστάτες δεν μπόρεσαν να προβάλουν αποτελεσματική αντίσταση στον πολυάριθμο στρατό των Τούρκων κι έτσι απέτυχε κι αυτή η εξέγερση, ενώ τα μοναστήρια έπαθαν μεγάλες καταστροφές.